Группа Czerwone Gitary (Червоне гитары) и другие исполнители из стран Восточной Европы

Rick Barkawitz opowiada o swoim stosunku do piosenki Czerwonych Gitar „Weisses Boot” (Trzecia miłość żagle)
Lipsk. Białe garnitury, czarne koszule z kołnierzami wielkości pacek na muchy, fenomenalna i odlotowa w oczach pierwszoklasisty gitara z podwójnym gryfem a do tego chłód i spokój (coolnes), jaki do tej pory widziałem u zespołów muzycznych z Zachodu. To było w 1978 roku – wraz z ukazaniem się ich longplaya „Die grossen Erfolge” (Wielkie przeboje) polski zespół Czerwone Gitary wkroczył w moje życie.
Piosenka do wanny, ciemnych schodów piwnicznych i ogniska
Jednocześnie odkryłem swoje zamiłowanie do „głośnego współ-śpiewania” i „uczenia się piosenek na pamięć”. Do tego najseksowniejszy Polak na świecie, wokalista Czerwonych Gitar Seweryn Krajewski, miał taki śmieszny polski akcent, który można było świetnie naśladować i który uwielbiały dziewczyny.
W ten sposób największy chyba przebój zespołu, „Weisses Boot”, już w latach szkoły podstawowej stał się jednym z moich ulubionych numerów wszech czasów, śpiewanym w wannie, na ciemnych piwnicznych schodach, przy ognisku, w czasie wędrówek i spotkań z przyjaciółmi. […] Od klasy dziesiątej a najpóźniej od czasu upadku NRD Czerwone Gitary przestały być cool, i potrzeba było dopiero urlopu na Mazurach, aby sobie przywołać w pamięci bohaterów moich lat szczenięcych.
W Polsce wróciły wspomnienia
Byłem w Polsce, siedziałem przy ognisku, obudziły się wspomnienia, zacząłem najpierw nucić, potem śpiewać i mimo dziesięciu lat wstrzemięźliwości nie pomyliłem się ani razu w tekście! Delikatny ból w głosie Seweryna Krajewskiego, tym razem w moich wykonaniu, i smutny i tak szalenie pełen tęsknoty tekst (który dziesięć lat wcześniej był mi zupełnie obojętny) powodował, że obecne wokół panie jedna po drugiej zauroczone zaczęły wsiąkać w trawę, i zrozumiałem, że nie zawsze trzeba prawić same mądre frazesy, aby zrobić wrażenie na kobietach (jakiejkolwiek narodowości).
Od tego momentu „Weisses Boot” znów towarzyszy mi regularnie na imprezach, podczas długiej jazdy samochodem i na urlopie. Wreszcie miałem sposobność, aby usłyszeć moją ulubioną piosenkę na żywo – na koncercie zespołu Czerwone Gitary na zamku Nickern koło Drezna. Przyjaciółka podarowała mi bilet za niewiarygodne 25 euro. Cena za wstęp stała się jeszcze bardziej niewiarygodna, kiedy doszło do nas, że na scenie nie stoi Seweryn Krajewski a obecny zamiast niego wokalista ani nie umie śpiewać po niemiecku, ani nie rozumie co śpiewa, kiedy jednak próbował to robić w piosence „Weisses Boot”.

[...]
To był straszny wieczór! Tak ukochana przeze mnie piosenka przerobiona na wersję rockową, setki „ostalgików" ustawiły się w kolejce po fałszywe autografy na autentycznych winylach z Amigi, a cały czar i urok zniknął w chmurze dymu płynącej ze smażonych kiełbasek. Było tak fatalnie, że na spotkanym tam znanym satyryku z Drezna wymogłem obietnicę, aby nikomu nie zdradzał, że w ogóle tam byłem – zresztą sam musiałem mu obiecać to samo. To było „kompletnie bez sensu”!