http://www.empik.com/warszawa-da-sie-lubic-various-artists,p1099880445,muzyka-p?reko=empikWarszawa da sie lubic
Cierpieć i walczyć, walczyć i wierzyć,
Tanecznym krokiem ulice mierzyć,
A kiedy trzeba, jak lwica skoczyć,
Zerwać się, powstać, krwią się obroczyć,
Nazajutrz nucić piosnkę swawolną,
Bo jak już wolność – to wszystko wolno,
Gwizdnąć na wszystko, śmiechem wybuchnąć,
Znów się przyczaić, znowu uderzyć,
Cierpieć i walczyć, walczyć i wierzyć,
Serce oddałem tobie jedynej,
Taką cię kochać i nie chcę innej,
Smutek – przetańczyć, radość – przeszlochać,
Cierpieć i walczyć, walczyć i wierzyć,
Upić się sławą, upić zabawą,
To jest melodia twoja, Warszawo!
(fragment wiersza „Melodie Warszawy” Juliana Tuwima)
Chcemy tego, czy też nie chcemy – piosenka jest nieustannie blisko nas. Raz się z nas śmieje, wprawia nas w zadumę, innym razem my się z niej śmiejemy. Cały czas obserwuje nasze stroje i nastroje. Jest po trosze barometrem każdej współczesności, Ale gdy z biegiem lat teraźniejszość przeistacza się w historię, pozostają śpiewane fotografie. Taki muzyczny album ma też Warszawa.
Opisano i ośpiewano ją przy wszystkich nadarzających się okazjach. W czasach beztroskiego fin-de-sièclu była na każdym niemal afiszu Morskiego Oka, najsławniejszego kabaretu stolicy. Wszystko było dla niej, rewiowe prologi i finały, przeboje i gwiazdy, uśmiechy i kwiaty. W strofach piosenki zachowały się typy i typki – wodzirej albo cyklista, panna Mania albo Agnieszka, miejsca miłosnych westchnień – ogród botaniczny, Łazienki, aleje, obrazy przedmieść wielkiego miasta z Czerniakowską, Gnojną, Czarną Mańką, Felkiem Zdankiewiczem i jedną Wiśniewską.
W latach wojny piosenki niosły Warszawie otuchę, koiły ból, zagrzewały do walki, powstańczy śpiewnik na zawsze zapisał w pamięci tego udręczonego miasta bezimienne ofiary, bohaterskie dzieci, odważne sanitariuszki i ofiarnych żołnierzy.
Zaraz po wojnie piosenka stała się dokumentem budowy i odbudowy stolicy z wojennych zniszczeń. Z samych tytułów można dzisiaj bez trudu odtworzyć miejsca, w których tysiące, a nawet miliony rąk z mozołem od nowa stawiało domy na Mariensztacie i na MDM-ie, odtwarzało zabytki Starego Miasta przy Kamiennych schodkach, na Krzywym Kole, albo przerzucało nad Wisłą na lewo i prawo mosty, po których mkną dalej czerwone autobusy.
Dlaczego nieustannie śpiewamy o Warszawie? Odpowiedź jest bardzo prosta. Dlatego, że czego Jaś nie słyszał, Jan nie będzie znał. A nade wszystko dlatego, że ją po prostu kochamy. Każdy na swój sposób i każdy za co innego. „Tubylcy” za to, że jest ich na zawsze, bo nie masz cwaniaka nad warszawiaka, „słoiki” zaś za to, że może być ich, gdyż mimo wszystko da się lubić.
W tym mieście widać gołym okiem biedę i majątek,
Wiarę, rozsądek, szaleństwo, obłęd, strach i nerwy,
Tu ciągle ktoś goni coś, kogoś bez przerwy,
Ludzie z Polski tu przyjeżdżają dla pieniędzy,
Lecz ta obiecana ziemia nikogo z nich nie oszczędzi,
Pracy nie ma, chyba, że Ci się poszczęści,
albo ktoś Cię wkręci, bo inaczej to nie bardzo.
Tu szczęście można znaleźć
Tu pieniądze można stracić…
To stolica, miasto biednych i bogaczy,
To stolica, miasto śmiechu i rozpaczy.
To Warszawa pożyjesz, poznasz, zobaczysz,
Warszawa wiem, da się lubić czemu nie?
(fragment tekstu piosenki „Warszawa” zespołu Fenomen)
W 70 rocznicę powstania warszawskiego.
Ryszard Wolański
Tracklista:
CD 1
1. Piosenka o mojej Warszawie – Albert Harris
2. Cała Warszawa – Tadeusz Faliszewski
3. Warszawa – T. Love
4. Nalewki Świat – Danuta Stankiewicz
5. Czerwony autobus – Andrzej Bogucki i Chór Czejanda
6. Pokoik na Hożej – Zofia Terné
7. Gondolierzy znad Wisły – Irena Jarocka
8. Kto tak ładnie kradnie jak on– Anna Serafińska i Krzysztof Kiljański
9. Warszawskie dzieci [Nagranie z 1 sierpnia 1944]
10. Bal na Gnojnej – Szwagierkolaska
11. Znakiem tego – Tadeusz Faliszewski i Adam Aston
12. Warszawa da się lubić – Adolf Dymsza
13. Warszawski dorożkarz – Olgierd Buczek
14. Cyrk na Ordynackiej – Jarema Stępowski
15. Warszawskie nowe tango – Ewa Śnieżanka
16. Warszawa jest smutna bez ciebie – Jacek Lech
17. Małe mieszkanko na Mariensztacie – Pod Budą
18. Warszawa – Fenomen
19. Sen o Warszawie – Krzysztof Krawczyk
CD 2
1. Warszawo, piękna Warszawo! – Tadeusz Faliszewski
2. Kuplety warszawskie – Chór Dana
3. Jest Warszawa – Zbigniew Wodecki
4. Jak przygoda, to tylko w Warszawie – Irena Santor
5. Na prawo most, na lewo most – Chór Czejanda
6. Warszawski kataryniarz – Zofia Terné
7. Warszawski dzień– Mazowsze
8. Karuzela – Maria Koterbska
9. Tęsknota za Warszawą – Mieczysław Fogg
10. Sztajerek z Targówka – Kapela Czerniakowska
11. Pierwszego Sierpnia [Nagranie ulicznych Śpiewaków z 1944]
12. A jednak Warszawianki – Bohdan Łazuka
13. Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka – Stanisław Grzesiuk z towarzyszeniem Orkiestry z Chmielnej
14. Piosenka o Warszawskiej Syrence – Danuta Stankiewicz
15. Stacja Warszawa – Lady Pank
16. Tutaj w Warszawie – Jerzy Połomski
17. Warszawski pianista – Jan Danek
18. Warszawa i ja – Partia
19. Kalambury – Pustki
20. Sen o Warszawie – Stanisław Sojka
